وایمکس و شبکه‌های شهری
ایتنا- یکی از جنبه‌هایی که سبب جذابیت وایمکس شده است، توانمندی آن در دستیابی بیسیم باند وسیع به تمامی بخش‌ها در یک شهر بزرگ و همچنین نواحی کوچک و یا دور از دسترس در تمامی دنیا است.
به گزارش ایتنا از دنیای کامپیوتر و ارتباطات، ساکنان نقاطی که امکان دستیابی به سیستم‌های باند وسیع را نداشته‌اند حالا با وایمکس قادر به دسترسی به این خدمات هستند.
در واقع وایمکس با امکان نصب و راه‌اندازی سریع، محدوده وسیعی را تحت پوشش قرار می‌دهد.
امروزه شبکه‌های شهری (MAN)، توسط فناوری‌های نوین بسیاری مثل استفاده از کابل‌های فیبر نوری در تونل‌های زیرزمینی و یا استفاده از خطوط انتقال برق (BPL) به کار برده می‌شوند.
این روش‌های جدید سبب توجه روز افزون به گسترش فناوری‌های بیسیم میشود که خود منجر به دستیابی به همان نتایجی میشود که از شبکه‌های شهری انتظار می‌رود.
با این تفاوت که دیگر مشکل فیزیکی برای تامین وسیله انتقال که می‌تواند خطوط مسی و یا فیبر باشد، وجود نخواهد داشت.
بدون تردید، شبکه‌های MAN بیسیم یا WMAN شامل دستگاه‌های بیسیمی هستند که بین نواحی مختلف در یک محدوده وسیع جغرافیایی ارتباط ایجاد می‌کنند.
با وجود چالش‌های متعددی که سر راه است، به دلیل قیمت مناسب و انعطاف پذیر بودن راه حل‌های بیسیم شبکه‌های شهری، این راه حل‌ها به طور مستمر مورد توجه قرار گرفته‌اند و از جمله میتوانند پاسخگوی نیازهای زیر باشند:
ISP -های بیسیم یا WISP، میتوانند سرویس‌های باند وسیع را به محدوده‌های جفرافیایی چالش برانگیز مانند نواحی دور افتاده و روستایی ارائه دهند.
- فرمانداری‌ها و دولت‌های محلی میتوانند برای فعالیت‌های تجاری و یا سرویس‌های دسترسی فوری بدون پرداخت هیچ گونه هزینه‌ای، از این خدمات استفاده کنند (به عنوان مثال پلیس و آتش نشانی‌ها)
- مؤسسه‌های آموزشی میتوانند کار آموزش را از طریق ارتباطات آنلاین بین دانش آموزان و مؤسسه مربوطه مانند دانشکده، گسترش دهند.
- مؤسسه‌ها و شبکه‌های بزرگ خصوصی میتوانند در هرلحظه بر کار زنجیره تامین، نظارت داشته باشند و با آنها ارتباط برقرار کنند.
شرکت‌های WISP، به دنبال فناوری‌هایی بیسیمی هستند که امکان دستیابی بیسیم شهری را فراهم می‌کنند.
بدیهی است برای دستیابی به مناطقی که خیلی دور افتاده هستند، مناطقی که دسترسی به آنها مشکل است و یا مستلزم صرف هزینه زیاد است و زیرساخت ارتباطی آنها با سیم‌های معمولی تامین میشود، به فناوری‌های جدید و رویکردهای متفاوتی نیاز دارند.
سه عامل کلیدی مهم در دستیابی بیسیم شهری عبارتند از:
- شبکه پشتیبان
- پوشش گسترده
- دسترسی
دسترسی بیسیم باند وسیع، ضمن آن که می‌تواند نسبت به DSL و یا شبکه کابلی، ظرفیت بیشتری برای گسترش شبکه‌های فیبر نوری و پشتیبانی چند رسانه‌ای و کاربردهای اینترنت پرسرعت ایجاد کند، همچنین می‌تواند در صورت نبودن استاندارد مورد نیاز مشکلاتی را نیز ایجاد کند زیرا در این صورت، فقط به کارها و تصمیم گیری‌های مختص هر فروشنده متکی خواهد بود.
استانداردسازی از طریق IEEE 802.16 این پتانسیل‌ها را به همراه دارد:
- سیستم باند وسیع بیسیم، به دلیل ارزشمندی بیشتر نسبت به سیستم باند وسیع باسیم، به صورت یک بستر اصلی در خواهد آمد.
- با این روش محدوده پوشش WI-FI، گسترش خواهد یافت به طوری که رویای دستیابی به سیستم بیسیمی که همیشه وجود داشته باشد، تحقق خواهد یافت.
- با ایجاد استاندارد سازی، زیرساخت اقتصادی و ارتباطی برای کشورهای در حال توسعه وبه ویژه مناطق فاقد دسترسی به ارتباطات سیار ایجاد خواهد شد.
شبکه‌های مبتنی بر IEEE 802.16 در واقع زیرساخت آخرین بخش دسترسی (LAST MILE) ارتباطی را میان نقطه حضور تامین کننده سرویس (POP) و مکان‌های مسکونی و تجاری مشتریان، در برمی‌گیرند.
امروزه در مناطق مسکونی، آخرین بخش دسترسی که به عنوان حلقه محلی و یا شبکه دسترسی شناخته میشود، شامل انواع خطوط سیمی مانند سیم‌های تلفن مسی و یا کابل‌های شبکه‌های تلویزیونی است.
در مناطق شهری که تراکم مشتریان تجاری بالا است، شبکه دستیابی با سیم شامل حلقه‌های SONET با ظرفیت بالا و خطوط T1 و E1 است.
معمولا میزان دسترسی در آخرین بخش دسترسی برای مؤسسه‌های کوچک ومتوسط و مشتریان مسکونی از نظر پهنای باند محدود است و سبب ایجاد گلوگاه یا تنگنای پهنای باند میشود.
به طور معمول، تنها مؤسسه‌های بزرگ قادر به پرداخت مبلغ کلان برای اجاره مثلا یک خط ۴۵ Mbps هستند. برخی از مؤسسه‌های متوسط نیز وجود دارند که حتی نمی‌توانند خطوط E1/T1 را خریداری و یا اجاره کنند اما برای اغلب مؤسسه‌های تجاری کوچک و مشتریان خانگی، راه دیگری برای دسترسی به اینترنت به جز استفاده از خطوط تلفن باقی نمی‌ماند.
البته در جاهایی که امکان دسترسی به اینترنت با DSL و یا کابل فراهم باشد، برای انتقال داده‌ها راه حل بهتری در دسترس است ولی استفاده از این فناوری‌ها اغلب مشکل و زمان بر است.
فاصله و کیفیت سیم‌های موجود، پهنای باند را محدود میکند و همچنین هنوز باید از سرویس‌های صوتی در این فناوری‌ها استفاده کرد.
از همه مهم‌تر این که در بازارهای روستایی و مناطقی که تحت پوشش این خدمات نیستند، استفاده از سرویس‌های باشیم امکانپذیر نیست.
